Potwór z Saskiej Kępy

Krzysztof Kąkolewski to klasyk polskiego reportażu. Jego książki znane są ponad półtora milionowej rzeszy polskich czytelników. Zasłynął takimi tytułami, jak: „Co u pana słychać”, „Jak umierają nieśmiertelni”, „Diament odnaleziony w popiele”, „Umarły cmentarz”, „Ksiądz Jerzy w rękach oprawców” i wiele innych. Tym razem przyszła kolej na książkę o nim samym. Ten, który „odkrywał”, a bywało, że i „obnażał” innych, sam został gruntownie prześwietlony. Kim zatem jest Krzysztof Kąkolewski? Co go interesuje? Co denerwuje? Co chce przekazać swym czytelnikom? Jakie ma dla nich przesłanie? Dlaczego mówi: Moja psychiatria opiera się na dwóch założeniach, że są dwa wielkie L jak gdyby splecione ze sobą. Proszę wyobrazić sobie takie dwa pisane L splecione tyłem ze sobą – to jest lęk i lenistwo. Większość ludzi jest zniszczona przez te dwie cechy. One zresztą są ze sobą powiązane i wzajemnie się stymulują. Bo człowiek lękliwy ze strachu nie przedsiębierze pewnych działań, które by go wyzwoliły, a leń jest często leniem dlatego, że się boi, iż gdyby podjął jakąś pracę, to mu się nie uda. Książka jest debiutem autorki. „Zajęłam się Kąkolewskim wyznaje bo o nim wiedziałam najmniej. Rozmowy z nim kazały mi zmienić wiele z tego, co do tej pory wydawało mi się niezmienialne.”