Oto on. Sługa Boży. Mordimer Madderdin.
Nieprawdaż, że brzmi to dumnie? Ale nie daj się zwieść tym słowom. To człowiek, który zna smak krwi, popiołu i spalenizny. W jego rękach ogień staje się narzędziem prawdy, a cierpienie drogą do zbawienia. Mordimer Madderdin nie prosi o wybaczenie. On je wymierza.
W świecie, gdzie Chrystus zszedł z Krzyża i przejął władzę nad ludzkością, nie ma miejsca na miłość bliźniego. Tu rządzi inkwizycja, podejrzenie, spowiedź pod przymusem i dłuto wbite w łopatkę, jeśli ktoś zawaha się z odpowiedzią. Tu zbawienie kosztuje więcej niż grzech.
Głód i pragnienie – ale nie tylko cielesne
W dziewiątym tomie tej brutalnej, mrocznej sagi, głód i pragnienie stają się symbolami czegoś więcej niż tylko fizycznych potrzeb. To pragnienie poznania prawdy. Głód władzy. Głód sensu w świecie pełnym kłamstw. Mordimer znów wkracza na scenę – nie jako wybawca, lecz jako egzekutor wiary.
Plaga grzechu, niewyjaśnionych śmierci i herezji rozprzestrzenia się szybciej niż zaraza. Ludzie głodują, nie tylko z braku chleba, ale z braku nadziei. Ich dusze są spragnione — nie zbawienia, ale odkupienia, które nie nadchodzi. A kiedy niebo milczy, przemawia ogień.
Bohater, który nie chce być bohaterem
Mordimer nie jest święty. Nie szuka chwały. Jest narzędziem. Takim, które działa bez litości, ale z przekonaniem. Każde jego działanie to balansowanie na granicy między sprawiedliwością a okrucieństwem. A kiedy kłamstwo wygląda jak prawda, a herezja nosi twarz dziecka — kto może rzucić kamieniem?
W „Głodzie i pragnieniu” jego śledztwa przybierają formę psychologicznej batalii, gdzie każde przesłuchanie to teatr bólu, a każde wyznanie wyciągane jest jak zardzewiały gwóźdź z rany.
Niebezpieczne pytania, bolesne odpowiedzi
Czy człowiek może pozostać czysty w świecie skażonym przez strach i religijną obsesję? Czy wiara jest ocaleniem, czy wymówką? Piekara zmusza czytelnika do stawiania pytań, których nikt nie powinien zadawać. A Mordimer odpowiada za wszystkich – ostrzem miecza i lodowatym spojrzeniem.
Ogień, który oczyszcza. Słowo, które niszczy.
Styl Jacka Piekary nie pozostawia miejsca na komfort. Język jest brutalny, dialogi ciężkie jak ołów, a sceny opisujące stosy, męczarnie i przesłuchania porażają realizmem. Mimo to między wersami tli się coś na kształt człowieczeństwa – może właśnie w oczach Mordimera, który czasem sam nie wie, czy jeszcze wierzy.
„Ja, Inkwizytor. Głód i pragnienie” to:
-
Dziewiąta część kultowego cyklu fantasy autorstwa Jacka Piekary
-
Mistrzowska mieszanka religijnego horroru, thrillera i moralnej rozprawy
-
Portret bohatera pełnego sprzeczności – sędziego, kata, człowieka
-
Świat, gdzie zbawienie kosztuje więcej niż potępienie
