Zygmunt Korybutowicz. Litewski książę w husyckich Czechach. Ok. 1395 – wrzesień 1435

Zygmunt Korybutowicz. Litewski książę w husyckich Czechach. Ok. 1395 – wrzesień 1435
Bohaterem niniejszej książki jest książę Zygmunt Korybutowicz, bratanek króla Władysława Jagiełły i namiestnik kandydata na tron czeski wielkiego księcia Witolda. Działalność polityczną i wojskową Zygmunt Korybutowicz rozpoczął na dworze swego stryja w Krakowie. Szczytem jego kariery politycznej był dwukrotny pobyt w husyckiej wówczas Pradze w latach 1422 i 1424 – 1427. Za pierwszym razem udał się tam w charakterze namiestnika wielkiego księcia Witolda. Po raz drugi przybył do Pragi w 1424 roku. Tym razem jego ambitne plany sięgały korony królewskiej. Nie mając jednak dostatecznego poparcia ze strony swoich czeskich stronników oraz działając samowolnie, wbrew woli Jagiełły i Witolda zmuszony był zrezygnować z marzeń o czeskim tronie. Próby pozyskania katolików i podjęcie tajnych rokowań z papiestwem zakończyły się klęską i obaleniem jego władzy w 1427 roku. W trzecim etapie swej kariery politycznej[1427 – 1435] Zygmunt Korybutowicz był już tylko kondotierem i najemnikiem, walczącym zarówno po stronie husytów, jak i Zakonu Krzyżackiego. Jego barwna, pełna wzlotów i upadków kariera dobiegła końca w bitwie pod Wiłkomierzem [1435], w której książę – husyta poniósł śmierć, walcząc w szeregach litewsko – krzyżackiej armii, przywódcy buntu na Litwie – Świdrygiełły.